Πραξικόπημα των Caballeros

Στη καταχνιά κάρο με άλογα οδηγεί το ασυνείδητο στο στόλο της Νύχτας. 
 

Κρυμμένοι πόθοι, θαμμένοι σε νάρκες. 

Φως αχνίζει στους παγοκρυστάλλους και διαδίδει την πλάνη στην αντάρα χιονισμένου επεισοδίου. 

Δέντρα και Πύργοι παραστάτες στο φεγγάρι, το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο προσεγμένο, αλλότρια γιορτή, από τα κλαδιά κρέμονται μαύροι σκώληκες, φωσφορίζουν μούχλα, αποξενωμένοι σοκολατένιοι άγγελοι, θηράματα άγριων και πεινασμένων καιρών. 

Βιολετί ‘’slides’’ περνούν από τα μάτια κάποιων ιπποτών, ξεχασμένοι, βρεγμένοι στην ομίχλη, τραγουδούν για σταυροφορίες χαμένων τόπων. 

Τροβαδούροι σκαρώνουν κάλαντα να επιτελέσουν το έθιμο στη καρδιά της πόλης που καταλήφθηκε από αιμοδιψή ξωτικά, μη αναγνωρίσιμες φιγούρες που ουρλιάζουν στο εκδικητικό μένος τους. 

 

Κούνια παράκρουσης κατατρέχει τα νεφελώδη αποκολλημένα αισθήματα. 

Το αίμα στέρεψε και τα αγγεία οξειδώθηκαν. Φρίκη! 

Τεράστιος κόμβος από κλαδιά όπου περίοπτα καρφωμένο επάνω στέκεται ένα μόλις κατασφαγμένο ελάφι. 

Αδίστακτη Νύχτα· κρεμασμένες νυχτερίδες διακορεύουν την ατμόσφαιρα, έξω από τη λάμψη των συμβατικών εορτασμών. 

Παράθυρο στις σεληνιασμένες ψυχές με αγωνία ανακλούν το μεγαλείο και τη θλίψη. 

 

Εναλλαγές λογικών και παράλογων εικόνων, ειρμοί σε αοριστία, ξεπροβάλει το άπειρο, υπόλειμμα ζωής σε καρέ σαδισμού, ονειρεμένη εφευρετικότητα στη διασπορά του τρόμου. 

© Γιώργος Μυλωνάς