Αμόκ και Δέος

 

Δέσμιοι στον εθισμό

απόξενης ευτυχίας

αφανείς πιστοί 

απόξενης ουτοπίας.

 

Έξω από ικέτες

χειροκροτητές

πέρα από σμίξεις

και θαυμαστές

κατεψυγμένους –

εναλλάξιμες

κάμαρες.

 

Σύσφιξη με

ελευθερία του νου.

 

Έξω από συνευρέσεις

και δοσμένες μόδες

συνδικάτα αποχαύνωσης

νόμοι συνταγματικά

αυτοαναιρούμενοι.

 

Μαγικές ξόβεργες

προωθούν

στιγμιαίες αυτοεκπληρώσεις –

δεν έχω ανάγκη

αυτοδύναμος ‘’αλλοτέχνης’’

σκαρώνω ανάδρομες τροχιές

τ’ άστρα παίζω κομπολόι

διαφεύγω στο όραμα

σκόνη κομήτη

στο φως.

© Γιώργος Μυλωνάς

*Δημοσιεύτηκε στο λογοτεχνικό περιοδικό "Itravelpoetry" στο τεύχος "Στάλες Σιωπής"