Απόδημα Γενέθλια*

Στην καρδιά μου χορεύουν χειμώνες.

Μακρόσυρτο μοιρολόι οι νιφάδες

βοή λιωμένου συρμού τ’ αγέρια

καθώς χτυπούν μανιασμένα τα κύμβαλα.

Ευχές που αποκόμισα,

λιώνουν κι αυτές στον αμόνοιαστο ορίζοντα,

ζάλη στην προδοσία.

Κατάρρευση. Το μότο του καιρού.

Τροχοί αυτοτελείς κι ανεξέλεγκτοι

χάνονται στο δρόμο και στο λεπτό

γίνονται πουλάκια

έπειτα σμήνη που αναπαριστούν διαμάντια

ευθύς περνούν από κόσκινο όσο αλέθονται

για να καταλήξουν στρας διάκοσμος

σε τούρτα γενεθλίων.

Γιώργος Μυλωνάς

* Το παραπάνω ποίημα δημοσιεύτηκε σε τεύχος του περιοδικού "Υδράνη" και σε μία ποιητική μου συλλογή στην Ανοικτή Βιβλιοθήκη με τίτλο "Θυσανοστρώσεις".