Αμόκ και Δέος
Δέσμιοι στον εθισμό
απόξενης ευτυχίας
αφανείς πιστοί
απόξενης ουτοπίας.
Έξω από ικέτες
χειροκροτητές
πέρα από σμίξεις
και θαυμαστές
κατεψυγμένους –
εναλλάξιμες
κάμαρες.
Σύσφιξη με
ελευθερία του νου.
Έξω από συνευρέσεις
και δοσμένες μόδες
συνδικάτα αποχαύνωσης
νόμοι συνταγματικά
αυτοαναιρούμενοι.
Μαγικές ξόβεργες
προωθούν
στιγμιαίες αυτοεκπληρώσεις –
δεν έχω ανάγκη
αυτοδύναμος ‘’αλλοτέχνης’’
σκαρώνω ανάδρομες τροχιές
τ’ άστρα παίζω κομπολόι
διαφεύγω στο όραμα
σκόνη κομήτη
στο φως.
© Γιώργος Μυλωνάς
*Δημοσιεύτηκε στο λογοτεχνικό περιοδικό "Itravelpoetry" στο τεύχος "Στάλες Σιωπής"
