Ξ-ημερώνει

 

Φεύγουν οι καιροί

καράβια ναυαγισμένα

παίρνουν άστρα

και αποχαιρετούν

με τη φωνή

της θάλασσας.

Ασφυκτικές μονοτονίες,

αγάπη μου,

όλα γύρω

και η καρδιά

στον θρόνο

τραγωδίας.

Φεύγουν·

στη γλώσσα

του αποχαιρετισμού

λιμάνι βρίσκουν.

(Αλήθεια, ποιο λιμάνι  

να ζητήσουν, όσοι χαμένοι

ήταν και ξεχασμένοι άραξαν;).

Και πάντοτε ο καημός

βαριανασαίνει

στα νερά

εκπυρσοκροτεί

και σιωπά

ώστε να ακουστεί

η αδικία

στων καιρών

τον ορυμαγδό.

© Γιώργος Μυλωνάς