"Γράμμα στον εαυτό μου". Ένα κείμενο του Γιώργου Μυλωνά.

Αναδημοσίευση από το Vakxikon.gr, επίκαιρο, κάθε νέα χρονιά που συνδέουμε συμβατικά με προοπτική νέων στόχων.

Kings

Αγαπητέ Γιώργο,

Σου γράφω μετά δυσκολίας καθότι όπως ξέρεις πολύ καλά είμαι καρφωμένος στον πάσσαλο της ζωής.

Με τα όργανά μου να πάλλονται δίνοντας έναν ανακατεμένο ρυθμό που μοιάζει άλλοτε με μουσικό τόνο και άλλοτε με κραυγή αγωνίας. Οι ορίζοντες άνοιξαν και εξερράγησαν, πράσινο, μοβ, πορτοκαλί Σέλας που φιλάει αισθησιακά το τρεχούμενο νερό. Μην ξεψυχήσεις σε αυτή την τρομερή νύχτα, μάθε να έχεις προσήλωση σε ένα στόχο, και ο στόχος είναι το παρόν, δες το ουράνιο υπερθέαμα πριν σβήσει και χαθείς κι εσύ. Ένα βήμα τη φορά και ας γυρνάς για λίγο πίσω, ξανά μπροστά, κράτα το φως, μείνε νηφάλιος σε αυτή την καθαρή νύχτα.

Δίχως καμία υποστήριξη, δίχως καμία ικεσία, μη ανώφελα θρηνήσεις που λέει και ο Ποιητής, μέχρι το ξημέρωμα, θα έχεις ζήσει μια στιγμή που κάποιοι άλλοι θα ζούσαν σε μια αιωνιότητα. Χαμένες ευκαιρίες είχες πολλές μα μη στέκεσαι σε αυτές τώρα που τα εσώψυχα σου χύνονται στο χώμα. Ό,τι πέρασε δεν γυρίζει ξανά. Το παρελθόν και το μέλλον δεν μπορεί να τα ελέγξει κανείς. Ψηλά κοίτα, ατένισε την ομορφιά, υπάρχει παντού ακόμα και στα πιο πεζά μέρη. Αφομοίωσε την, κάνε την, κινητήρια δύναμη της ψυχικής σου διάθεσης έστω γι’ αυτή τη φωτεινή νύχτα. Και τα πεσμένα φύλλα των δέντρων μοιάζουν να ‘ναι νεκρά παρά όμως έχουν θαυμαστή ομορφιά και σαγηνευτικά χρώματα σαν αντεστραμμένη όψη του ουράνιου θόλου, άλλωστε συμφωνούν και τα σκουλήκια με αυτή την διαπίστωση.

Μην ακούς τι λένε οι άλλοι. Τόσο τους κόβει τόσα λένε. Μη σου καίγεται καρφί.

Η ζωή δεν είναι ευθεία γραμμή, έχει ανηφόρες, κατηφόρες, γκρεμούς, τάφρους,

Βούρκους, και θανατερές στροφές.

Εσύ χάραξε με το στυλό το δρόμο που σου χάρισαν ωραία αναγνώσματα και τον ορίζοντα που άρχισε στη ζωή σου να κλείνει ασφυκτικά μην τον κουβαλάς σαν Σταυρό μαρτυρίου, αλλά διαπέρασε τον και πέτα ψηλά σαν πουλάκι που ξεπροβάλλει από κάποιο παράθυρο φυλακής.

Σου λέω ξανά, απλά πέτα και δες πόσο ασήμαντα φαίνονται όλα, και η πυξίδα που τόσο στενοχωρήθηκες στο ταξίδι όταν την έχασες, θα σου είναι περιττή.

Με φιλικούς χαιρετισμούς,

Γιώργος