Θέατρο και αυτοθεατροποίηση της ζωής
Αχ, αγάπη μου. Βασιλεύει ένας γενικός, διάχυτος, και ιδιόμορφος αναλφαβητισμός ο οποίος στο επίπεδο των προσωπικών σχέσεων και στον έρωτα, γίνεται ακραία υψηλός. Στα συναισθήματα έχουμε επιστρέψει σαν κοινωνία στον πρωτογονισμό. Ακραίος πρωτογονισμός. Η αγάπη καταντά παρωδία σε κόσμο που είναι ένας ατέλειωτος πόλεμος βαρβάρων σε όλους τους τομείς. Όλοι ρίχνονται στην κενή αυτοεξέταση και στα εγχειρίδια χρήσης, να μάθουν να ολοκληρώνουν, για οτιδήποτε, και του πιο απλού έργου. Η δοτικότητα, η αγάπη, η κατανόηση, η στήριξη καταλήγουν μουσειακά είδη σε ένα τέτοιον κόσμο. Η μάχη των σχέσεων και του έρωτα ουσιαστικά είναι για το ποιος θα χειραγωγήσει καλύτερα τον άλλον. Ποιος θα επιβιώσει ψυχικά ώστε να επιβληθεί. Ποιος θα πληγώσει για να μην πληγωθεί ο ίδιος….Μαχαιριές πισώπλατες για να είναι σε θέση κάποιος να «προχωρά» με τις λιγότερες ψυχικές απώλειες, κατακτώντας «τρόπαιο» αντοχής (διάβαζε αναισθησίας) και κυνικότητας. Ποιος θα υπερισχύσει έναντι του πιο «αδύναμου», ο οποίος, αδύναμος, ορίζεται εκείνος που αγαπά αληθινά και πιστεύει στη δύναμη του έρωτα. Όσο πιο αυθεντικός και χρισμένος με πλούσια αισθήματα αγάπης τόσο πιο «αδύναμος». Άρα, εν τέλει, και μόνος…ίσως για μια ζωή.
Γιώργος Μυλωνάς, 23/12/2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου