Το φεγγαράκι κρύφτηκε
θόλωσε το τζάμι
στο βροχερό βράδυ
κι ο καημός σου με πήρε
στην κάμαρα μου πάλι.
Το χαμόγελό σου ανταυγερή φωτιά
στην μνήμη
μου --λαμπάδιασα απ’ τη μαγεία
συ που΄ χεις όλο το χρυσάφι στην καρδιά
ρίξε μου μια λάγνα ματιά
κι είμαι νόμισμα θαμμένο στο χώμα
που δεν το κοίταξε μήτε θεός ακόμα.
Στενάζουν τα νυχτοπούλια
μου κάνουν σήμερα παρέα
που σβήστηκε από τον ουρανό η πούλια
σκιές υποδύονται τη μοναξιά {μου}
νιώθω πως όλα μ΄ απειλούνε
κι οι κεραυνοί σαν δαίμονες χτυπούνε.
Στη δροσιά της νυχτιάς σ΄ αφήνω
χαζεύω την φωτογραφία σου και πίνω
μελανό κρασί από τη Χίο
στο κελί μου αναπολώ τον αισθησιακό βίο
καλότυχος εγώ πότε θα γίνω;
Γιώργος Μυλωνάς
Νοέμβριος 2019
Το παραπάνω ποίημα μου συμμετείχε στον 2ο Πανελλήνιο διαγωνισμό Ποίησης του
περιοδικού Κέφαλος στην κατηγορία Ελεύθερου στίχου (2019-2020).
*Θα κυκλοφορήσει στις 2-3 Σεπτεμβρίου συλλογικός τόμος των συμμετεχόντων του διαγωνισμού.
