Αναδρομή στα αυτοκρατορικά…
Ο Ιούλιος Καίσαρας του οποίου το
όνομα έγινε ταυτόσημο με το αρχέτυπο του απόλυτου μονάρχη σαν σήμερα στις 15 Μαρτίου
το 44 π.Χ. εξέπνευσε κάτω από τα ανελέητα πλήγματα των συνωμοτών του.
Αναμφίβολα, μία από τις «επιδραστικότερες» και εμβληματικές φυσιογνωμίες της ιστορίας, θαρραλέος και ατρόμητος σε όλους τους τομείς, η μοίρα του επεφύλαξε ωστόσο περίεργο παιχνίδι αφού έμελλε να επικαλύψει η τελευταία σελίδα της ζωής του σκεπάζοντας ολοκληρωτικά και κατά ειρωνικό τρόπο, δυστυχώς
για τον ίδιο, το σπουδαίο «γράμμα-ειδοποίηση» του Αρτεμίδωρος που με διακριτική
ευχέρεια προσπάθησε μάταια να υποψιάσει στο «παρά πέντε» τον Καίσαρα για την
δολοφονική παγίδα που θα του έστηναν οι εχθροί του με συνέπεια τον τραγικό
θάνατό του.
Οι επιτυχίες του αφορούσαν και
την ιδιωτική του ζωή, και όχι μόνο τη δημόσια επιβλητική εικόνα του ανδρός, και
δη την ερωτική, αφού λέγεται ότι ήταν μεγάλος καρδιοκατακτητής (ακαταπόνητος) με πολλές ερωμένες
στη φαρέτρα και ορισμένα μεγαλειώδη σκάνδαλα ως αρμόζει σε σωστό Ρωμαίο στρατηγό
και αυτοκράτορα που σέβεται εαυτόν. Η αλήθεια, βέβαια, συνοψίστηκε εύστοχα όταν
μετά τη νικηφόρα εκστρατεία του στην Γαλατία οι άνδρες του τραγουδούσαν
περιχαρείς: «Πολίτες, κλειδώστε τις γυναίκες σας, γιατί έρχεται ο φαλακρός
μοιχός».
Ο πολυτάραχος βίος μίας πραγματικά
πανίσχυρης ιστορικής προσωπικότητας όπως αναμφισβήτητα ήταν ο αυτοκράτορας, έγινε εύλογα και
αντικείμενο πολλών διαφορετικών αλλά και αμφίσημων ή αντιφατικών ερμηνειών της
λαμπρής φήμης που τον συνόδευε.
Στον Σουητώνιο σώζεται ένα
ενδιαφέρον κομμάτι μιας εξαιρετικά σπάνιας στιγμής όπου ανοίγεται ένα μικρό
παράθυρο στην χωρίς ενοχή απόλαυση της ηδονής που η ζωή προσφέρει μόνον στους «τολμηρούς»
και ο Ιούλιος ήξερε καλά με την οξυδέρκεια που τον διακατείχε να μην στέκεται
σε λόγια που λίγο πολύ έλεγαν οι αντίπαλοί του ή οι μάζες. Έτσι,
πληροφορούμαστε από τις πηγές, ότι ο Κουρίων είχε κάποτε πει για εκείνον: «Ο
Καίσαρας αν και δεν είναι άντρας, όπως φαίνεται, τώρα είναι άντρας όλων των
γυναικών γενικώς».
Η γεμάτο νόημα φράση αναφέρεται στη
μυστηριώδη σχέση του Καίσαρα με τον βασιλιά της Βιθυνίας Νικομήδη. Οι φήμες ότι «έραβε την τήβεννο» με τον συγκεκριμένο βασιλιά έδιναν και έπαιρναν από κάποιους
σχολιαστές της Ρωμαϊκής κοινωνίας. Καθόλου απαραίτητο, σημειωτέον, δεν είναι να αποδώσει κανείς ομοφυλοφιλία στον
αυτοκράτορα, σε μία εποχή στην οποία πολύ πιθανόν δεν υπήρχαν σαφείς σεξουαλικές «κατηγορίες»
ή αυστηροί διαχωρισμοί βάσει σεξουαλικών επιλογών, όπως συμβαίνει σήμερα, αλλά φαίνεται πως
ο μεγάλος στρατηγός είχε μία ισχυρή σχέση που δεν ήταν όπως οι άλλες, και το
πάθος για ηδονή κατείχε ολόκληρο το περιεχόμενό του πολιτικού του έργου και της
στρατιωτικής πανουργίας και αποτελεσματικότητας, και γενικότερα των τεράστιων σε μέγεθος κατορθωμάτων που επέτυχε, σύμφωνα τουλάχιστον με την εξέχουσα θέση που τον κατατάσσει η ιστοριογραφία.
Παρά βεβαίως, το ατυχές
γεγονός να μην μπορέσει να διαβλέψει τις μηχανορραφίες που απεργάζονταν οι
αντίπαλοί του σχεδόν μπροστά στα μάτια του και ως εκ τούτου μοιραία του στοίχησε εν τέλει την
ίδια του τη ζωή. Συνηθισμένα παρόλα αυτά ήθη και έθιμα στην αρχαία Ρωμαϊκή αρένα.
Γ.Μ.
