Διεμπλεγμένοι ακρωτηριασμοί*
 

Σαν μπεις σε κβαντικές σήραγγες 
ταξιδευτής σε απόκρυφους 
χωροχρόνους 
και διαπιστώσεις καταμεσής 
πως ξέχασες
τη μύτη σου να πάρεις μαζί· 
αυτό σημαίνει ότι καθώς διέτρεχες
των αιώνων τα άπαντα βρέθηκες
σε κλίνη "άθεσμης ηδονής"
κι έχασες τη μύτη 
από βυζαντινό αυτοκράτορα – 
έτσι σοφός που έγινες
ευχαριστημένος να είσαι
γιατί τέτοιο ταξίδι μπορεί
να σου επιφέρει και χειρότερες
αποκοπές.

© Γιώργος Μυλωνάς

* Δημοσιεύτηκε στο λογοτεχνικό περιοδικό Θ-έρως του itravelpoetry.  

 

 Ψευδοτέχνης

Μακρόσυρτη μονοτονία
καταπίνω βράχους
και σπάει στο κεφάλι μου
ο ουρανός
αραιό περιβάλλον
γίνονται όλα στη ζούλα 
αστροφωτογραφική 
πλάνη –
εύρημα ανυπαρξίας
σμιλεμένο πέτρωμα  
«ψευδοτέχνης».

© Γιώργος Μυλωνάς

Ι άνθρωπι

Η εποχή μας τρέχει με αμείλικτους ρυθμούς μεταμορφώνει τον κόσμο
στον οποίο ζούμε σε χαώδη ιπποδρομία εντυπώσεων -μεταξύ άλλων- βάση του κόσμου πάντα παραμένει το χάος, 

και απόδειξη αυτού οι εκατέρωθεν συγκρούσεις στο πεδίο της κουλτούρας, 
που ενέχει η δράση π.χ.  κατά των στερεότυπων, όπως κάπου ειπώθηκε το «Η άνθρωπος» για να εκλείψουν, λέει, και τα της γλώσσας τα δεσμά. 

Χωρίς βέβαια να θέλω να δείξω ότι είμαι ή έγινα έξυπνος (woke, awaked) 
θα ήθελα να προτείνω

για να σπάσουν κι άλλο τα στερεότυπα
και λαμβάνοντας ωστόσο υπόψη την ενασχόληση του σύγχρονου ατόμου
αποκλειστικά με τον εαυτό του -σε μία διαρκή και εξονυχιστική απόπειρα εκδραματοποίησης της κενής ζωής του- 

΄΄Το άνθρωπι΄΄, αφού ως ατομικές μονάδες κερδίζουμε τον παράδεισο (καταναλωτικό ή υπερβατικό) αλλά ως συλλογικά όντα
μηδενιζόμαστε. 

Το λοιπόν, να καταργηθεί ο πληθυντικός για λόγους απλοποίησης και ΄΄στερεοτυπικής εξέγερσης΄΄. 

Αν και την τελευταία, την αφήνω, στους μεγάλους ή μικρούς, καλλιτέχνες.

 

 

Ξ-ημερώνει

 

Φεύγουν οι καιροί

καράβια ναυαγισμένα

παίρνουν άστρα

και αποχαιρετούν

με τη φωνή

της θάλασσας.

Ασφυκτικές μονοτονίες,

αγάπη μου,

όλα γύρω

και η καρδιά

στον θρόνο

τραγωδίας.

Φεύγουν·

στη γλώσσα

του αποχαιρετισμού

λιμάνι βρίσκουν.

(Αλήθεια, ποιο λιμάνι  

να ζητήσουν, όσοι χαμένοι

ήταν και ξεχασμένοι άραξαν;).

Και πάντοτε ο καημός

βαριανασαίνει

στα νερά

εκπυρσοκροτεί

και σιωπά

ώστε να ακουστεί

η αδικία

στων καιρών

τον ορυμαγδό.

© Γιώργος Μυλωνάς

 

Νυχτερινή παρουσία 

Κι αν χάθηκες
νύχτα 
χωρίς ελπίδα 
θα βρω φεγγάρι
να φωτίζει
τα πιο γερά
σκοτάδια σου.

 Γιώργος Μυλωνάς

 

 

Λέξεις

Είπα κάτι που διέφυγε

τις καθωσπρέπει

ζώνες

και διέπραξε

έγκλημα ειδεχθές·

θα προσπαθήσω

από τώρα και στο εξής

να τοποθετώ λουρί

στις κρατούμενες

λέξεις

για να μην πειράζουν

κανέναν.

© Γιώργος Μυλωνάς

Γεωστροφική βιαίοτητα

 Γεωστροφική βιαιότητα 

Μάχη με τη ματαιότητα της ύπαρξης
εφιαλτικός πόνος, πυρκαγιά 
άσβηστη, 
εμφωλεύει μέσα μου
από καταβολής κόσμου
ως στο τέλος του   ̶
έχει αντιστραφεί η ράβδος
του Αρχύτα 
και με βαράει σαδιστικά
στην καρδιά.
Αυτόν τον κόσμο γνώρισα. 
Κάθε ενδεχόμενο
παραμένει παράλογο. 

Γιώργος Μυλωνάς